قاب فرسوده

نميدونم ی آدم به كجا ميتونه برسه كه خوبی های دنيا رو نبينه و بد بشه!مگه ميشه ،ميتونه راحت اشک ی مادر و واسه از دست دادن فرزندش ببينه و به روی خودش نياره درحالی كه خودش عزيز ی مادر ديگه است!!!!مگه ميشه چشمش رو ببنده روی هم نوع خودش اسلحه بكشه!نميدونم واقعا نميدونم چه بلايی سرشون مياد،چی توی ذهنشون نقش ميبنده كه چشمشون رو روی واقعيت ها ميبندند و ی جامعه رو غم بار ميكنن!!!به اميد روزی كه به اين درک برسيم با كشتن آدم های بی گناه هيچ مشكلي حل نميشه...وطنم تسليت ,خاموشی,وجدان ...ادامه مطلب